15. De toverspiegel

Aan de rand van het bos staat een groot huis.
Op het dak staan vier torentjes.
In het huis woont Madelief.
Madelief is vijf jaar.
Ze ziet eruit als alle andere meisjes.
Maar Madelief is anders.

Ze speelt het liefst alleen.

Alleen op haar kamertje.
Met haar spiegel.
Die heeft ze gekregen van tante Mies.
Volgens papa en mama is tante Mies ook anders...

En dat klopt.

Tante Mies heeft de spiegel betoverd.
Het is dus geen gewone spiegel.
Maar een toverspiegel.
Tante Mies heeft haar geleerd hoe ze de spiegel kan gebruiken.

Ook nu is Madelief weer alleen op haar kamer.

Ze doet het licht aan.
En gaat met de spiegel onder de lamp staan.
Dan zegt ze de toverspreuk:
“Bi, boe, ra, do, vliegen doe je zo!”
Ze doet haar armen omhoog
En ja hoor, daar zijn ze.
Haar vleugels.

Snel doet Madelief het raam open.

Papa en mama mogen van niets weten.
Ze moet altijd zorgen dat ze weer op tijd terug is.
Ze gaat in het raam staan en klappert met haar vleugels.

Daar gaat ze.
De lucht in.
Net als een vogel.

Ze vliegt over het bos.

En over haar school.
Ze ziet de juffrouw fietsen.
Die gaat vast naar huis.

Dan vliegt ze over een boom.

Hoog in de boom zit een poes.
Ze ziet er bang uit.
Ze durft niet meer uit de boom.
Madelief vliegt naar haar toe.
“Kom maar poesje.”

Maar als de poes haar ziet, schrikt ze heel erg.

Een meisje dat kan vliegen, is nog veel enger dan een hoge boom.
Ineens is de poes niet bang meer.
Roetsj, roetsj...
Via de takken van de boom springt de poes in het gras.
Dan gaat ze er snel vandoor.

Madelief moet erom lachen.

Snel vliegt ze verder.
Het is tijd om naar huis te gaan.

Gelukkig staat haar raam nog open.

Madelief vliegt naar binnen.
Dan hoort ze haar moeder roepen.
“Madelief kom je eten?”

“Ik kom eraan!” roept ze terug.
Oef, ze is net op tijd terug.
Snel pakt ze haar toverspiegel.
Ze kan niet met vleugels aan tafel verschijnen.
Weer gaat ze onder de lamp staan en zegt de andere spreuk, die ze heeft geleerd:
“Doe wat ik zeg: haal die vleugels weg.”
En ja hoor, de vleugels gaan weer weg.

Madelief huppelt de trap af naar beneden.

Vader en moeder zitten al aan tafel.
Ze eten spinazie met aardappels.
Madelief gaat op haar stoel zitten.
Zo is ze net een gewoon meisje.