2. Trakteren!

Vandaag is Lotte jarig.
Ze heeft haar mooiste jurk aangetrokken.
Een rode met gele bloemen.
Ze was vanmorgen al heel vroeg wakker
En toen ze beneden kwam, hingen er allemaal slingers. En ballonnen.
Dat hadden haar vader en moeder gedaan.
Ook was haar stoel versierd.
En zelfs haar hond Boris had een feeststrikje om.

Terwijl ze haar boterham met pindakaas at, was haar vader binnengekomen met een groot cadeau.

Het was een fiets! Een paarse fiets van K3.
Lotte was er erg blij mee.
Vandaag was ze meteen met haar nieuwe fiets naar school gegaan.
Samen met haar vader en moeder.
Want alleen fietsen, dat mocht nog niet.
Daarvoor was het veel te gevaarlijk met al die auto's.

Nu zit ze in de klas.

Ook hier is haar stoel versierd. Dat heeft juffrouw Marijke gedaan.
En ook heeft de juf een verjaardagsmuts voor Lotte gemaakt.
Met een grote 5 erop. Want Lotte is vijf jaar geworden.

Gisteren heeft ze met haar moeder cakejes gebakken.

En daarna heeft ze de cakejes zelf mogen versieren. Met roze glazuur en gele sterretjes.
Ze zijn heel mooi geworden.
En lekker ook. Gisteren heeft ze er al eentje opgegeten.

Moeder heeft de cakejes in een grote schaal gedaan met daarop een deksel, zodat ze lekker vers blijven.

De bak staat op de kast in de klas.
Lotte kan haar ogen er niet vanaf houden.
Straks mag ze gaan trakteren en daarna samen met twee vriendinnetjes de klassen rond.
Ze kan niet wachten.

Eindelijk zegt de juffrouw dat het tijd is om te zingen voor de jarige.

Lotte mag bovenop haar stoel gaan staan.
“Lang zal ze leven! Hieperdepiep Hoera!”, zingen alle kinderen.
Lotte wordt er een beetje verlegen van.
Als ze klaar zijn met zingen, pakt de juffrouw de plastic bak van de kast.
Ze zet hem op tafel.
Alle kinderen kijken vol verwachting naar de schaal.
Wat zouden ze krijgen?

Lotte lacht en trekt het deksel eraf.

Met grote ogen kijkt ze naar de inhoud van de bak.
Wat is dat nou?
De schaal zit vol met hondenbrokken.
Brokken van Boris.
De cakejes zijn nergens te bekennen.

Lotte begint te huilen.

De andere kinderen kijken vol afschuw naar de schaal.
“Bah, hondenbrokken!” roept Jort, een jongetje dat bij Lotte in de klas zit.
“Jakkie. Dat ga ik niet eten!” gilt Noor, een ander klasgenootje.
“Oh nee”, snikt Lotte. “Waar zijn de cakejes?”
Juffrouw Marijke slaat troostend een arm om haar heen.

Op dat moment gaat de deur open.

Lottes moeder komt de klas binnengestormd.
Met in haar handen precies dezelfde schaal als die op tafel staat.
Met rode wangen kijkt ze naar de bak vol hondenvoer.
Snel doet ze het deksel weer op de schaal met hondenbrokken.
Dan zet ze de andere bak op tafel.

De hele klas kijkt vol verwachting toe.

“Maak maar open”, zegt moeder tegen Lotte.
Lotte veegt haar tranen weg en haalt het deksel van de bak.
Ja hoor, daar zijn ze.
De heerlijke, mooi versierde cakejes.

Moeder pakt de andere bak op, die met de hondenbrokken.

“Zo, die neem ik maar weer mee naar huis. Boris wilde net gaan eten. Maar cakejes lust hij niet. Ik zal volgende keer wat beter opletten dat ik de juiste schaal mee naar school neem”, lacht moeder.

Nu moet iedereen lachen.

En de cakejes: die smaken heerlijk.